Aktualności

Naukowcy z Politechniki Lubelskiej, Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie oraz Uniwersytetu Warszawskiego połączyli siły w konsorcjum FUNash, aby opracować serię materiałów funkcjonalizowanych, czyli o zwiększonej użyteczności, wyprodukowanych na bazie popiołów lotnych. Fundacja na rzecz Nauki Polskiej przeznaczyła na prace badawcze 21 mln zł w ramach programu TEAM-NET.

Będzie to jedyne, jak do tej pory, tak kompleksowe podejście do zagospodarowania popiołów lotnych. Wytworzone dzięki nim materiały znajdą zastosowanie w budownictwie (cementy i biocementy), rolnictwie (nawozy i bionawozy) oraz inżynierii środowiska (sorbenty i biopreparaty do usuwania zanieczyszczeń wód, gleb i gazów). Zastosowanie nowych materiałów w przemyśle zwiększy opłacalność produkcji.

Liderem FUNash jest Politechnika Lubelska, która posiada jedyną w kraju instalację do zamiany popiołów lotnych w porowate materiały mineralne i mineralno-organiczne.

– Zamierzamy wykorzystać otrzymane materiały do produkcji mieszanek mineralno-asfaltowych na ciepło oraz betonów samonaprawiających. Całkowitą nowością będzie technologia produkcji biocementów w konsolidacji gleb piaszczystych i rewitalizacji uszkodzeń powierzchni kamiennych, w tym zabytków kultury – mówi prof. Wojciech Franus, koordynator projektu, kierownik Katedry Geotechniki Politechniki Lubelskiej.

Naukowcy zajmą się również rozwiązaniem problemu zanieczyszczenia wód, ścieków i gleb rolniczych. W tym celu opracują sorbenty do usuwania konkretnych zanieczyszczeń, w tym: anionowych form metali, niemetali, radionuklidów oraz zanieczyszczeń organicznych, np. antybiotyków, barwników, pestycydów i herbicydów.

W ramach projektu powstanie technologia produkcji nawozów mineralno-organicznych z dodatkiem węgla brunatnego, przeznaczonych dla gatunków roślin dominujących w Europie.

Badacze opracują technologię produkcji mikrobiologicznych biostymulatorów wzrostu roślin uprawnych i procesu biokompostowania z wykorzystaniem hybrydowych połączeń minerał-bakteria.

– Zaletą proponowanych rozwiązań jest ich plastyczność, tzn. określone wyroby mogą być łatwo zmodyfikowane lub opracowane od nowa na konkretne zapotrzebowanie przemysłu – podsumowuje prof. Wojciech Franus.